Był znaną postacią z racji swej profesji zawodowej jako burmistrz miasta Drezdenka, kronikarz oraz autor monografii opisującej w drobiazgowy sposób historię naszego miasta. Historię będącej jedną z podstawowych źródeł faktów pisanych do XIX wieku.
Reckling urodził się 22 lutego 1840 roku w Werder/Havel. Związek małżeński zawarł z Anną Pauliną Laurą Buttner 21 maja 1867 roku w Goszczanowie (Guscht). Mieli troje dzieci: synna Otto (ur. 1868 r. w Goszczanowie, zm. 1900 r. w Drezdenku (Driesen)), córkę Martę Charlottę (ur. 1878 r. ur. także w Goszczanowie, zm. 1936 r. w Berlinie-Halense) oraz syna Afdolfa Paula (ur. 1879 r. w Drezdenku, zm. 1965 r. w Berlinie).
Adolf Reckling w 1846 r. był porucznikiem 2. Batalionu 5. Brandenburskiej Landwehry, regiment 48. w Dobiegniewie (Woldenberg). Poza tym był właścicielem młynów w Goszczanowie w okresie, kiedy pełnił tam funkcję naczelnika miejscowego urzędu. Po śmierci dotychczasowego burmistrza Drezdenka, Juliusza Kocha, 25 czerwca 1879 r. podczas zgromadzenia radnych nowym burmistrzem wybrany został Adolf Reckling. Tę funkcję piastował do 1905 r. Starannie wykształcony, o rozległej wiedzy, interesował się historią i podejmował wiele inicjatyw w swym bogatym życiu. Znany jest głównie z racji opisania w 1898 r. jako kronikarz historii Drezdenka, która jest podstawowym źródłem informacji na temat miasta. Ponadto założył w 1885 r. muzealną izbę pamięci. Za swoją działalność otrzymał 8 sierpnia 1888 r. Królewski Pruski Order Koronny IV Klasy.
Reckling zmarł 29 października 1905 r. w Drezdenku.
Poniższa historia Drezdenka stanowi podwalinę dla pomnika Cesarza Wilhelma, który stanął na Starym Rynku. Spisałem ją do czasów wojny trzydziestoletniej, w większości korzystając z kroniki burmistrza Strzelec Krajeńskich Treua, a także z niedokończonych kronik emerytowanego sekretarza poczty Hencke. Informacje w niej zawarte przepisane zostały z Kodeksu Dyplomatycznego Riedla i ze starych, znajdujących się w posiadaniu Magistratu przywilejów a także miejskich ksiąg ewidencyjnych. W części korzystałem także z opublikowanych tekstów kroniki miasta spisanej przez radnego Ferdynanda Modro. Kopię historii Drezdenka, włożoną w kamień węgielny, dedykuję dla potomności, jako dziedzictwo; z prośbą o ochronę pomnika wystawionego temu, który tak jak ja, poznał, co to rozdarcie niemieckiej ojczyzny i który, jako cesarz Niemiec, wraz z obywatelami Drezdenka, do króla Pruskiego Wilhelma – twórcy niemieckiej jedności – wolał: zbawienie dla Ciebie cesarzu. Tak samo wołał do cesarzy Fryderyka i Wilhelma II, pozostając w miłości i wierności nieprzerwanie do dnia dzisiejszego. Temu, który w jedności z mieszkańcami Drezdenka, czynił wszystko z głębi serca, z wdzięczności dla książąt rodu Hohenzollernów, którym Niemcy odpłacili się nadaniem pełni władzy i pozycją w Radzie Narodów. My, mieszkańcy Drezdenka postawiliśmy Cesarzowi Wilhelmowi I pomnik. Wznieśliśmy go tu dla upamiętnienia czasu, w którym książę i lud byli zjednoczeni i dążyli do tego, by wielkość ojczyzny stanowiła najtrwalsze więzy, które należy pielęgnować i utrzymać. Zjednocz się z ojczyzną i wiernością. Zatrzymaj to w sercu. Stąd pochodzą mocne korzenie twojej siły. Niech Bóg błogosławi cesarzowi i przez cesarza niech Bóg zawsze ma w opiece ojczyznę! Niech Bóg ma w opiece Drezdenko, aby rosło, kwitło i rozwijało się.
Wstęp kroniki Recklinga. Źródło: Muzeum Puszczy Drawskiej i Noteckiej im. Franciszka Grasia.
Zachęcamy także do zapoznania się ze stale powiększającą się kolekcją zdjęć i widokówek z dawnego Drezdenka. Galerię można obejrzeć tutaj.
Dodaj komentarz